You know what I’m talking about. A boy had made so many promises. That he would be there for you, loved you and cares about you. He promised that you two should meet and that he would give you the biggest hug in the world. But in reality it went different. He didn’t loved you forever or not in the way you did. He cares too les to actually matter what you’re up to. And after so many months you guys didn’t even meet at all. You end up not talking anymore or anything.

Iedereen kent het. De examens zijn weer volop bezig en je motivatie en concentratie zijn ver te zoeken. Het is altijd goed weer, zoals altijd wanneer het examens zijn 🙄, en hierdoor heb je nog minder zin om te studeren. Toch doen we ons best en studeren we op sommige momenten toch een paar uur goed door. Maar elke afleiding is zo verleidelijk 😬, een melding op je computer, op je gsm of even pauze nemen die dan uitloopt tot 40 min... de goesting is er dan al helemaal niet meer om terug te beginnen...🥴

Wie luistert er naar de luisteraar?

Soms wil ik nog eens even dat kleine meisje zijn dat ongeduldig, maar stilletjes naar beneden gaat om te zien of de Sint is geweest. Dat kleine meisje dat nog niet wist wat een gebroken hart was en waarvan haar grootste verdriet was dat ze niet verder geduwd werd op de schommel. Dat kleine meisje dat spontaan lachte zonder enige zorgen. Onbezonnen en in een wereld van eigen fantasieën leefde. De tijd waarin ik de reality check nog niet moest afvinken, maar kon blijven dromen en vond dat alles zo prachtig was. 

Selfcare draait niet alleen om ‘s avonds eens een warm bad te nemen of een maskertje op je gezicht te doen. Het is veel meer dan dat, maar we vergeten het gewoon. We vergeten te vaak om te luisteren naar ons lichaam en wat het nodig heeft.