Soms wil ik nog eens even dat kleine meisje zijn dat ongeduldig, maar stilletjes naar beneden gaat om te zien of de Sint is geweest. Dat kleine meisje dat nog niet wist wat een gebroken hart was en waarvan haar grootste verdriet was dat ze niet verder geduwd werd op de schommel. Dat kleine meisje dat spontaan lachte zonder enige zorgen. Onbezonnen en in een wereld van eigen fantasieën leefde. De tijd waarin ik de reality check nog niet moest afvinken, maar kon blijven dromen en vond dat alles zo prachtig was. 

Selfcare draait niet alleen om ‘s avonds eens een warm bad te nemen of een maskertje op je gezicht te doen. Het is veel meer dan dat, maar we vergeten het gewoon. We vergeten te vaak om te luisteren naar ons lichaam en wat het nodig heeft.