Het is er, maar je ziet het vaak niet. We hebben allemaal wel eens momenten waarop we ons verbergen achter een glimlach of een nonchalante opmerking om te verhullen wat er werkelijk in ons omgaat. Ik schuil me ook wel eens weg achter een "Ja, cavatjes en met u?". Of een nonchalant antwoord zoals "Achja, met ups and downs, ge kent dat wel". We minimaliseren het even en stoppen ze weg, soms omdat we er op dat moment niet over willen praten, of misschien niet met degene die de vraag stelt. Soms heb je gewoon even geen goesting om alles te vertellen wat er is of wat er speelt. Daarom geven we dan al eens zo'n antwoord op de vraag of alles goed gaat.
Waarom praten we er niet over?
Uit schuldgevoel
Ken je dat gevoel dat je je schuldig voelt tegenover de persoon waar je je hart bij lucht?
Gedachten zoals "Ik zal het maar niet zeggen, anders belast ik hen ermee" schieten dan gemakkelijk door ons hoofd. We besluiten het dan maar niet te zeggen. We weten ergens wel dat er personen zijn die oprecht luisteren en willen helpen waar kan, maar toch...
Het is begrijpelijk dat we soms terughoudend zijn hierin. We willen anderen niet belasten, we willen hen niet lastigvallen met onze problemen. Maar het onderdrukken van gevoelens is op langere termijn schadelijk voor jezelf. Het doet echt deugd wanneer je het met iemand kan delen dus doe dit zeker. Vaak denken de anderen er ook helemaal niet zo over, probeer het anders eens aan te kaarten. Vraag hen eens of je hen er mee belast of vertel dat je met dat gevoel zit. Vaak krijg je een heel positief antwoord terug en was al dat gepieker niet nodig over je schuldgevoel naar hen toe.
Schaamte en kwetsbaarheid
Het tonen van onze diepste gevoelens en uitdagingen vereist een zekere mate van kwetsbaarheid. Wat ik dan weer iets vindt dat toont dat je sterk bent. We kunnen ons schamen voor wat we voelen. "Is het wel normaal wat ik voel?" of "Gaan anderen me niet anders gaan bekijken". Het is logisch en vaak gebeurt dit al onbewust.
Onzekerheid over begrip
"Gaan ze me wel begrijpen?"
We vragen ons af of anderen onze situatie of gevoelens echt zullen begrijpen. We zijn bang dat ze ons niet serieus zullen nemen, dat we overdrijven en ons niet zullen kunnen ondersteunen zoals we nodig hebben. Soms zien anderen iets op een andere manier als jou. Dat is helemaal oké, zolang als je wel respect en begrip toont naar de ander toe. Het is niet omdat het in jou ogen niet zo erg lijkt, dat het voor die persoon niet intens of moeilijk kan zijn.
Oordelen
In een wereld vol oordelen is het niet moeilijk dat we hierover gaan nadenken. Iedereen heeft natuurlijk altijd een oordeel klaar, of ze de situatie of persoon in kwestie kennen of niet. We willen niet veroordeeld of bekritiseerd worden om wat we voelen of meemaken. Daarom is dit een vaak voorkomende struikelblok in communicatie naar anderen toe.
Wel is het belangrijk, dat wanneer we het echt nodig hebben, er wel over praten en het niet blijven weglachen. Praat er tijdig over met iemand die je vertrouwt. Soms vergeten we dit te doen, we denken dan dat we het wel gewoon kunnen en dat we het zelf wel zullen verwerken.
Liefs,
Luna-Brit
Reactie plaatsen
Reacties